آموزش مداحی و اشعار مذهبی

      تا نفس هست تا سلامي هست
      بالِ پرواز هست بامي هست
      
      مَحرم است آن كسي كه عاشق شد
      تا كه ليلا بُود پيامي هست
      
      همه جا گشته ايم و فهميديم
      فقط اين گوشه احترامي هست
      
      ما اويسيم و از قَرَن با ما
      تا ابد گِرد تو غلامي هست
      
      جبرئيلانِ بامِ عباسيم
      تا ابد ما غلامِ عباسيم
      
      روي شانه بريز گيسو را
      در به در كن هزار آهو را
      
      چه كماني درست كرده خدا
      تا گره زد به هم دو ابرو را
      
      حق بده، دود مي كنند اسپند
      خيره شد هر كه ديد بازو را
      
      سوي محمل نمي رود زينب
      تا نسازي ركاب زانو را
      
      قمر خانواده­ي زهرا
      سومين شيرزاده زهرا
      
      با تو ديديم صد تَهَمتن را
      مردِ مرادنِ مرد افكن را
      
      يال و كوپالِ شير مي ريزد
      مي كشي تا به شانه جوشن را
      
      رجزي خوان همه بياموزند
      شور شور آور مطنطن را
      
      با زره خود و بيرقت ديديم
      روي اين اسب كوهِ آهن را
      
      نه كه بر خاكها عَلم بزني
      واي اگر يك نفس قدم بزني
      
      شير در بيشه ها نمي ماند
      صاعقه در سما نمي ماند
      
      لشكر آنگونه هست گرمِ فرار
      كه به جز ردِّ پا نمي ماند
      
      تا قدم مي زني به ميدان ها
      در گلوئي صدا نمي ماند
      
      آنچنان با شتاب مي تازي
      ردّي از تو به جا نمي ماند
      
      جگرِ سالمي نمي بيني
      جز سر و دست و پا نمي ماند
      
      لشكري بود و نيست با عباس
      و خدا مست كيست يا عباس
      
      سر فراز از تمامي سرها
      سروري كن اميرِ سرورها
      
      حضرت نافذ البصيره ما
      با تو يك شاخص اند باورها
      
      چقدر خورده اي در روضه
      نان و سبزي نذرِ مادرها
      
      چقدر گفت پيشِ تو زينب
      خوش به حالِ تمامِ خواهرها
      
      همه در سايه­ي تو خوابيدند
      روي گلها گرفته اي پرها
      
      اي تماميِ غيرت حيدر
      شرف الشمسِ حضرت حيدر
      
      با تو اي ماه روشني داريم
       حرف هاي نگفتني داريم
      
      چه خيالي است از گِره هامان
      دست وقتي به دامني داريم
      
      شبِ ميلادِ تو سرِ سال است
      بينِ خود چند اَرمني داريم
      
      سينه­ي ماست جاي غمهايت
      آه قلبي شكستني داريم
      
      جانِ ام البنين مرا درياب
      پشت ما، سرزمينِ ما درياب

      حسن لطفي

      جبریل آمده خبر داده
      به همه مژده سحر داده
      خبر از فیض مستمر داده
      نغمه ای عاشقانه سر داده
      
      که خدا رزق بیشتر داده
      نخل ام البنین ثمر داده
      
      نسل عشق است و پا به پای ادب
      مادرش میشود خدای ادب
      روشنی بخش کوچه های ادب
      پسر کعبه نا خدای ادب
      
      ماه شب های عشق آمده است
      پاسدار دمشق آمده است
      
      هر کسی بوسه از لبش می چید
      در نگاهش حسین را میدید
      بغل شاه لافتی که رسید
      دست و بازوش را علی بوسید
      
      مادرش گفت او فدای حسین
      پسرم نذر بچه های حسین
      
      عبد صالح شد و خدایی شد
      بسکه مشغول دلربایی شد
      روی خورشید از او طلایی شد
      سبک جنگش که مجتبایی شد
      
      با حسن گشت و عاقبت یل شد
      کسب بازار عشق مختل شد
      
      خطبه ای خوانده در سفر با عشق
      از کلامش رسیده ام تا عشق
      پای وعظش نشسته حالا عشق
      عشق هم داد میزند ... یا عشق
      
      باب نه , نه , نه ,  بیت حاجاتی
      تو  مفاتیحی از مناجاتی
      
      بیکرانی شبیه دریایی
      خوش قد و قامتی و بالایی
      قبله گاه هزار لیلایی
      در نمازت عجیب شیدایی
      
      درس غیرت به آب میدادی
      آب را پیچ و تاب میدادی
      
      جرعه جرعه حیات می ریزد
      یک نظر ... کاینات می ریزد
      پای مشکت فرات می ریزد
      از نگاهت صفات می ریزد
      
      باد و باران مسخرت هستند
      جمله سرباز لشگرت هستند
      
      روز آخر رسیده ، بیماری
      حال عشق و تب سفر داری
      توی خیمه نگاه تر داری
      می روی تا که مشک برداری
      
      جای دستت دو بال میخواهی
      رخصت اتصال میخواهی
      
      در تن تو برو بیا شده بود
      جای شمشیر و نیزه ها شده بود
      دشمن تو چه بی حیا شده بود
      قصد اصلیش خیمه ها شده بود
      
      فصل عشق و جنون سرازیر است
      از نگاه تو خون سرازیر است
      
      ایمان کریمی